MAŁE GRYZONIE
CHOMIKI
Chomik (Cricetinae) jest jednym z najchętniej kupowanych i hodowanych zwierzaków na całym świecie. Występuje blisko trzysta gatunków chomików, choć z tej licznej gromady tylko kilka można uznać za zwierzęta nadające się do domowej hodowli.
Do najpopularniejszych należą;
– chomik syryjski,
– chomik dżungarski,
– chomik Roborowskiego,
– chomik chiński.
Rzadziej, aczkolwiek spotykane są w hodowli; chomiki stepowe, tureckie, bałkańskie, Campbella, Taylora.
Kilka słów o znanych i lubianych chomikach:
Naszym rodzimym chomikiem jest chomik europejski (Cricetus cricetus). To największy spotykany gatunek chomika. W Polsce występuje w środkowej i południowej części kraju po Karpaty. Dotarł on na nasze terenu ze stepów azjatyckich wraz z rozkwitem rolnictwa. Przez rolników jest on powszechnie uznawany za szkodnika a w związku z tym jest tępiony. Umieszczony został na czerwonej liście zwierząt ginących i zagrożonych w Polsce. Chomik europejski spotykany jest tylko w naturze na terenie Europy i Azji. Nie jest hodowany.
– długość ciała: 20 – 34 cm,
– długość ogona: 3 – 4 cm,
– masa ciała: 400 – 700 g.
Regionalnie nazywany psiaczkiem ziemnym. Na zimę potrafi zgromadzić w norze całkiem spore zapasy ziarna ok. 20 kg. Na przełomie października i listopada zapada w sen zimowy, temperatura jego ciała obniża się, choć nie zapada jak inne chomiki w stan głębokiej hibernacji. Kilkukrotnie w trakcie zimy budzi sie spożyć zachomikowany posiłek. Czasem widywany jest na powierzchni pomimo grubej warstwy leżącego śniegu.
W razie zagrożenia potrafi obronić się nawet przed większym drapieżnikiem jak kot, lis czy tchórz.
Chomiki „domowe”:
Chomik syryjski (Mesocricetus auratus):
Od 1945 roku jest on najpopularniejszym małym gryzoniem domowym. Ze względu na rudawo-złotą barwę nazywany jest także chomikiem złocistym. Ojczyzną chomika syryjskiego jest Azja Mniejsza. Lubi on suche tereny pustynne i półpustynne.
Do początków XIX wieku uznawany był za gatunek wymarły. Po raz pierwszy został on opisany przez przyrodnika George R. Waterhouse w 1839 roku. Natomiast w kwietniu 1930 roku w trakcie wyprawy pod Aleppo, w północnej Syrii, jerozolimskiemu zoologowi, dr Aharoniemu, udało się, wydobyć z 2,5-metrowej nory samicę chomika syryjskiego wraz z potomstwem. Podjęto wtedy próbę przewiezione zwierząt na Uniwersytet Jerozolimski. Transport i życie w niewoli przeżyło jedynie kilka osobników. I to od nich pochodzą dziś wszystkie hodowane chomiki syryjskie na świecie.
W polskich laboratoriach i szkolnych pracowniach dydaktycznych chomiki syryjskie pojawiły się dopiero po II wojnie światowej.
– długość ciała: 15 – 18 cm,
– długość ogona: 1,2 – 2 cm,
– masa ciała: 100 – 220 g,
– długość życia: ok 2 – 3 lata,
– długość ciąży: 16 dni w miocie, 5 – 9 młodych.
Istnieje szereg odmian w ubarwieniu chomików syryjskich, złociste, kremowe, beżowe, srokate, srebrne, popielate, satynowe, angorki. Do wyhodowanych ostatnio chomików należy odmiana rex z falistą krótką sierścią. Początkującym hodowcom polecane są jednak chomiki jednobarwne oraz krótkowłose o ubarwieniu dzikim ze względu na ich siłę i odporność.
Chomik dżungarski (Phodopus sungorus):
Na wolności zamieszkuje on tereny Kazachstanu, Mandżurii, Dżungarii oraz stepy i tundry Syberii Zachodniej.
– średnia długość ciała: 9 cm; samiec 10 cm, samica 7 cm,
– masa ciała: 30 – 40 g,
– długość życia: 2 – 3 lata,
– długość ciąży: 21 dni, 2 – 10 młodych w miocie.
Cechą charakterystyczną tego chomika jest czarna pręga biegnąca od głowy do ogona. Jego krótkie łapki i ogon są prawie niewidoczne. Natomiast ubarwienie zmienia się sezonowo (fotoperiodyzm) od szarego po prawie białe na grzbiecie, z jaśniejszymi bokami.
Chomik dżungarski jest bardzo towarzyski, a jakiekolwiek agresywne zachowania u niego są dość rzadkie.
Chomik Roborowskiego (Phodopus roborovskii):
Jest on najmniejszym przedstawicielem rodziny chomikowatych. Naturalnie występuje na terenie Rosji, Mandżurii, Mongolii, pustyni Gobi, a także na północy Chin.
– długość ciała: 7 cm,
– masa ciała: 10 – 25g, a nawet 40g,
– długość życia: 2 – 3 lata,
– długość ciąży: 20 – 22 dni, 3 – 4 młode w miocie.
Ma futerko koloru piaskowego bez jaśniejszych plam po bokach i pręgi grzbietowej. Pomimo podobieństw w zakresie budowy chomik Roborowskiego jest szybszy i bardziej temperamentny od swojego kuzyna chomika dżungarskiego. Nie bardzo lubi być głaskany i brany na ręce. W odróżnieniu od pozostałych chomików nie kopie rozbudowanego systemu tuneli i zadawala się pojedynczą norą. Z natury jest samotnikiem, jak wszystkie inne chomiki, ale można go również trzymać w parach lub grupach z potomstwem.
Chomik chiński (Cricetulus griseus):
Ma sylwetkę bardzo podobną do chomika syryjskiego.
– długość ciała: do 11 cm,
– masa ciała: 35 – 45 g,
– długość życia: 2 – 3 lata,
– długość ciąży: 20 – 22 dni, 4 – 7 młodych w miocie.
Posiada sierść barwy brązowej z ciemna pręgą na grzbiecie, brzuch biały. Może pochwalić się najdłuższym ogonem spośród chomikowatych, który mierzy ok. 3cm. Jest on typowym samotnikiem agresywnym wobec innych osobników. Chomik chiński może być trudny do oswojenia.
Pozostałe znane chomiki (nie polecane początkowym hodowcom):
– chomik stepowy,
– chomik bałkański,
– chomik turecki,
– chomik Campbella,
– chomik Taylora.
Chomik w domu:
Żywienie chomika:
Chomik jest zwierzęciem wszystkożernym. W diecie niezbędny jest dodatek białka zwierzęcego. Podstawowym pokarmem jest specjalistyczna mieszanka dla chomików, a jako dodatek żywieniowy podaje się:
– nasiona: pszenica, owies, kukurydza, jęczmień, len, sorgo, proso oraz pestki słonecznika i dyni (dwa ostatnie w małych ilościach, ze względu na dużą ilość tłuszczu),
– warzywa: marchew, buraki, rzepa, brokuł, endywia, szpinak, ogórek, słodka papryka, pomidor, liście kalafiora, pietruszka,
– owoce: jabłko, gruszka, winogrona, arbuz, maliny, truskawki, banany,
– zioła: babka zwyczajna, bławatek, jeżówka, koper, krwawnik (świeży lub suszony), lucerna (suszona), malwa (świeża), mniszek pospolity (suszony), podagrycznik pospolity, pokrzywa (suszona), rumianek (suszony bądź świeży), liście słonecznika, tymianek (suszony bądź świeży),
– inne: rodzynki, gotowane jajko (białko), ser biały, ryby (gotowane bez soli), krewetki,
– owady: chomiki też bardzo chętnie jedzą larwy mącznika, należy im podawać 3 – 4 owady tygodniowo żeby uzupełnić potrzebne białko,
chomików nie wolno karmić: kruchą sałatą, cebulą, fasolą, owocami pestkowymi, solonymi orzeszkami i słodyczami, migdałami ze skórką oraz owocami cytrusowymi.
Do ścierania zębów poza twardym pokarmem mogą służyć gałązki z drzew owocowych (jabłoni czy gruszy) oraz gałązki orzecha włoskiego.
Właściwa opieka to gwarancja zdrowia, spraw by Twój chomik był naprawdę szczęśliwy!
Chomik to uroczy „mały łobuz“. Aby zapewnić mu długie i szczęśliwe życie musimy dobrze poznać jego potrzeby i wymagania. Mieszkaniem chomika powinna być klatka, z zasady im większa tym lepsza. Chomik to urodzony biegacz i wspinacz dlatego duża ilość drabinek i półek zapewni maluchowi odpowiednią dawkę ruchu i nie pozwoli mu się nudzić. Większość hodowców zdecydowanie odradza szklane terraria ponieważ nie zapewniają one dostatecznej cyrkulacji powietrza wewnątrz, powodując tym samym gromadzenie się drażniącego drogi oddechowe i śluzówki amoniaku. Szykując miejsce na klatkę pamiętajmy, że chomik to zwierzak, którego aktywność życiowa przypada na godziny nocne, a biegający maluch potrafi narobić sporo hałasu.
Nieodzownym wyposażeniem klatki musi być wygodny i przytulny domek do spania. W naturze dzikie chomiki przesypiają całe dnie w wykopanych norach. Dzienny, niczym niezakłócony sen jest dla nich koniecznym warunkiem przetrwania, dzięki temu chomiki nabierają energii na całonocne bieganie i poszukiwanie pokarmu.
Nasze domowe chomiki, podobnie do dzikich kuzynów, równie chętnie przesypiają całe dnie. Dlatego bardzo ważne jest abyśmy nie budzili chomika kiedy śpi! Zwierzaki pozbawione możliwości zaspokojenia fizjologicznej potrzeby snu w trakcie dnia są zestresowane, mogą stać się agresywne, są bardziej podatne na infekcje i krócej żyją. O przytulny wystrój domku nasz chomik zadba sam, a do wyściełania sypialni najlepiej dostarczyć mu szarpie lnianą. Niestety często stosowana wata syntetyczna zatyka torby policzkowe, a jej włókna okręcając się wokół łapek mogą powodować poważne uszkodzenia kończyn, włącznie z martwicą.
Solo czy w grupie?
Chomik z natury jest samotnikiem. Z reguły samce są łagodniejsze od samiczek i bardziej podatne na oswajanie. W niektórych przypadkach możliwe jest hodowanie parki lub grupy chomików. Zdecydowanie większe szanse na zaprzyjaźnienie mają spokrewnione chomiki z jednego miotu.
Zdrowie – czyli kiedy z chomikiem do lekarza?
Wnikliwy obserwator znający rytuały i rytm dnia swojego chomika nie ma trudności z dostrzeżeniem oznak problemów zdrowotnych.
Niepokojąca powinna być każda znacząca zmiana:
– nienaturalna lękliwość, apatia, ospałość,
– zmiany na skórze; jak strupki, rany wyłysienia oraz łuszcząca skóra,
– nierównomierny, przyspieszony oddech, kichanie, śluzowata wydzielina z okolicy nozdrzy i oczu,
– utrata apetytu, biegunka, wzdęty brzuszek,
– posklejana sierść, mokry ogonek, wypływ z pochwy u samic,
– zaburzenia równowagi, przewracanie,
– urazy,
– guzy.
Dla Państwa spokoju oraz zdrowia i radości Waszych chomików zapraszamy do nas gdy tylko zauważą Państwo najmniejszy, niepokojący symptom.