Świnki Morskie
Czy wiecie, że
świnka morska (Cavia porcellus) pochodzi z Ameryki Południowej. Została ona udomowiona przez Inków, i rozprzestrzeniona na znaczną część Ameryki Południowej. A do Europy przybyła wraz z pierwszymi odkrywcami. Stąd też wywodzi się nazwa świnki – „morska”, a wcześniej prawdopodobnie „zamorska”.
Obecnie na wolności można spotkać w południowoamerykańskich Andach zdziczałe osobniki, które doskonale radzą sobie na łonie natury. Dzika świnka była koloru szarego lub brunatnego, natomiast obecne umaszczenie świnki jest dziełem przypadku. Rasy hodowlane łaciate mają umaszczenie składające się z czarnych, białych, żółtych, rudych, i szylkretowych plam.
Świnka morska jest roślinożercą – żywi się głównie ziołami, sianem, zbożem, a podawanie jej jakichkolwiek produktów pochodzenia zwierzęcego jest zabronione. Właściciele swoim pupilom mogą również podawać świeże warzywa i owoce.
Świnki morskie nie potrafią same syntetyzować witaminy C, dlatego konieczne jest jej dostarczanie wraz z pożywieniem lub w postaci kropli doustnych. Średnie zapotrzebowanie świnki na witaminę C, to 50 mg / kg.
– długość ciała: 22 – 35 cm,
– długość ogona: brak ogona,
– temperatura ciała: 37,4 – 39,5 °C,
– masa ciała: samica ok. 800 g, samiec ok. 1200 g,
– długość ciąży: 64 – 69 dni,
– liczba młodych: 1 – 4, nawet do 7 szt.,
– długość życia: 7 – 9 lat.
Rasy i ubarwienia:
Na przestrzeni lat wyhodowano wiele ras świnki morskiej w różnych odmianach kolorystycznych. Każda spośród nich ma zupełnie inne cechy charakterystyczne, które składają się na wygląd zewnętrzny tego zwierzątka.
Oto kilka z nich:
Aguti – jej umaszczenie pochodzi od świnek dziko żyjących. Najczęściej występujące barwy to złote, szare, kremowe, srebrne, cynamonowe. Charakterystyczna dla tego umaszczenia jest szaro – czarna końcówka włosa tzw. tricking, natomiast przy cebulce włos jest jednobarwny.
Jednokolorowe – zwane też monokolorami. Występują we wszystkich odmianach i rasach.
Rozetka – futro tej świnki jest półdługie, układa się w liczne rozetki, tzw. wirki. Każda rozetka jest okrągła, a środek rozetki nie może być podwójny. Świnka powinna mieć minimum 6 rozetek: 2 na grzbiecie po obu stronach ciała, 2 na zadzie, 2 na biodrach. Mogą być również 2 po bokach. Świnka rozetkowa występuje we wszystkich odmianach i kombinacjach barwnych.
Angorka – jest to rasa długowłosa, z tego powodu należy bardziej pielęgnować jej sierść. Wymaga ona częstych szczotkowań, a nawet kąpieli. Występuje we wszystkich odmianach kolorystycznych, może również posiadać rozetki. Czasami określa się ją mianem żywej peruki.
Skinny – jest to prawie bezwłosa świnka, sierść pojawia sie u niej na grzbiecie nosa i czasem na kończynach. Mogą występować w każdym kolorze. Ich skóra jest ciepła i sprężysta w dotyku, natomiast jest bardzo podatna na zadrapania. W ramach zabiegów pielęgnacyjnych możemy skórę smarować oliwą.
Holenderska – o umaszczeniu białym w pasy, o różnej barwie. Włos ma gładki, a oczy ciemne.
Himalaya – posiada białe futro, a sierść na wystających częściach ciała, jak nos, uszy, stopy, powinna być czarna. Ma ona czerwony kolor oczu.
Albinotyczne – charakteryzują się jednolitym białym umaszczeniem. W ich skórze jest brak pigmentu i mają czerwone oczy. Dodatkowo cechują się one dużą wrażliwością na czynniki zewnętrzne, a w szczególności mają bardzo wrażliwe oczy.
Coronet – długowłosa rasa świnki morskiej, która ma krótką sierść na główce. Cechą charakterystyczną dla tej odmiany jest rozetka „gniazdko“ na głowie, znajdująca się powyżej linii oczu. Świnki te występują we wszystkich odmianach kolorystycznych.
Szylkret – posiada standardowe ubarwienie w kolorze czarno – czerwonym, które wyraźnie się od siebie odcina. Często ubarwieniu temu towarzyszy kolor biały.
Baldwin – zupełnie bezwłosa świnka, u której po urodzeniu może występować mała ilość owłosienia, znikająca jednak w czasie dojrzewania.
Pamiętaj że!
Świnki morskie mają zęby, które bez przerwy rosną. Ścierają je one jedząc suchy pokarm i siano. Przypominamy również o tym, że świnki morskie nie potrafią same syntetyzować witaminy C dlatego należy ja suplementować.
Zobacz także:
https://www.medicavet.pl/czytelnia/31-pododermatitis-u-swinki-morskiej