Ropień to jama zawierająca ropę, otoczona przez zgrubiałą tkankę zapalną. Zazwyczaj ropień jest konsekwencją zakażenia bakteryjnego, a ropa to martwe komórki będące pozostałościami po walce organizmu z infekcją.
Ropa jest gęsta, kremowa o białym kolorze. Ściana ropnia jest bardzo gruba i zawiera dużą ilość bakterii. U królików ropnie powstają z powodu infekcji bakteriami tlenowymi takimi jak Pasteurella multocida, Streptococcus, Pseudomonas oraz beztlenowymi. Najczęstszą izolowaną bakterią z ropni u królików jest Pasteurella multocida.
U królików ropnie potrafią uformować się niemal w każdej części ciała, zarówno w skórze, korzeniach zębów, jak i kościach. Najczęstszym powodem ropni królików są infekcje korzeni zębów, przewodów łzowych oraz rany po pogryzieniach. Większość ropni okolicy twarzowej to rezultat chorób zębów (pokarm zalegający między zębem a dziąsłem, złamany ząb, ropień korzenia zęba, ciało obce). Ropnie przewodów łzowych mogą być następstwem przerośniętych korzeni górnych siekaczy, które blokują ich drożność. Skumulowany w przewodach łzowych płyn, jest idealnym podłożem do namnażania się bakterii a ropień formuje się wtedy bardzo łatwo i szybko. Ropnie tworzące się wewnątrz organizmu, są dużo trudniejsze do zdiagnozowania, mogą powstać w macicy, płucach, sercu, wątrobie, tłuszczu okolicy jamy brzucha, jelitach i nerkach.
Leczenie ropni to wyzwanie dla lekarza. Ropa królika jest bardzo gęsta i ma konsystencję pasty do zębów, dlatego nie wysącza się łatwo, nawet gdy ropień jest otwarty. Powodem tak gęstej konsystencji ropy u królików jest brak specjalnego enzymu, który przekształca martwe komórki tworzące ropę w bardziej płynną formę. Dodatkowo ropnie mogą penetrować do sąsiednich tkanek. Jeśli ropień nie jest dokładnie usunięty i oczyszczony, może w łatwy sposób nawrócić.
Sukces i sposób leczenia ropnia zależny jest od lokalizacji infekcji, jej przyczyny oraz ogólnego stanu zdrowia królika. Niezależnie od leczenia, bardzo ważne jest zapewnienie podopiecznemu zdrowej diety, codziennego ruchu oraz czystego środowiska, aby dzięki temu usprawnić pracę układu odpornościowego. Często niezbędne są badania diagnostyczne, aby stwierdzić przyczynę ropnia i sprawdzić czy nie ma innych towarzyszących chorób. Oprócz oględzin jamy ustnej i zębów w diagnostyce ropni wykonuje się badania dodatkowe tj. badanie RTG oraz USG (pomagające ustalić lokalizacje i zasięg infekcji) oraz badanie krwi w celu kontroli pozostałych narządów. Ropnie królików mają dużo większe szanse nawrotu niż ropnie kotów, psów czy ludzi. Jest to związane choćby z trudnością usunięcia całej zainfekowanej ropą tkanki, brakiem możliwości pełnej penetracji antybiotyku do ściany ropnia, penetrowaniem ropy wgłąb tkanek i tworzeniem nowych ropni lub z niewyleczeniem przyczyny ropnia. Większość doświadczonych lekarzy uważa, że chirurgiczne usunięcie ropnia, połączone z leczeniem jego przyczyny, daje królikom największe szanse na całkowite zwalczenie tej dolegliwości. Ze względu na niekorzystną lokalizacje, nie zawsze możliwe jest usunięcie ropnia. Wtedy jest on otwierany, oczyszczany i przepłukiwany roztworem antyseptycznym. Z reguły taki zabieg jest wykonywany pod znieczuleniem. Zawartość ropnia może być wysłana na posiew bakteryjny, co pomoże dobrać odpowiedni antybiotyk. Rany po ropniu powinny pozostać otwarte, aby umożliwić dostęp powietrza oraz daje możliwość częstego przepłukiwania, które należy wykonywać codziennie przez kilka tygodni. Zamknięty niewyleczony ropień ponownie wypełni się ropą. Większość przypadków leczenia ropni wiąże się ze stosowaniem doustnych lub iniekcyjnych antybiotyków przez okres od kilku tygodni do kilku miesięcy. Jeżeli powodem ropni są choroby zębów należy usunąć każdy ząb, który przyczynia się do ich powstawania.
Jeżeli ropień nie powoduje bólu, królik zachowuje się normalnie i nie wykazuje żadnych niepokojących objawów. Nie oznacza to jednak, że widząc guzek na ciele królika można go zignorować. Najlepiej udać się do lekarza weterynarii, który dokładnie zbada podejrzane guzki . Im wcześniej ropień zostanie zdiagnozowany, tym większe szanse na całkowite wyleczenie. Należy również pamiętać, że nie każdy guz jest ropniem, może to być również nowotwór lub cysta.
Ważne wskazówki dotyczące leczenia ropni u królików:
– Zapewnij swojemu zwierzakowi zdrową, pożywną dietę, odpowiednią ilość ruchu, i bezpieczne, czyste środowisko życia.
– Jeżeli zauważysz jakikolwiek guzek na ciele swojego pupila natychmiast zgłoś się do lekarza weterynarii.
– Najważniejsze jest określenie przyczyny ropnia, a nie samo jego leczenie.
– Jest kilka różnych sposobów leczenia ropnia, związanych z jego umiejscowieniem, przyczyną, rozmiarem i ogólnym stanem królika.
– Jeśli nie jest możliwe wyleczenie przyczyny ropnia, istnieje duża szansa, że nawróci.
– Całkowite, chirurgiczne usunięcie ropnia wraz z wyeliminowaniem jego przyczyny, daje największe szanse na wyleczenie.
Niezależnie od wyboru leczenia, ważne jest aby podążać za wskazówkami lekarza weterynarii, wykonywać badania diagnostyczne, pojawiać się na zaleconych wizytach kontrolnych, nawet jeśli uważamy, że nasz królik czuje się już dobrze.
Na podstawie artykułu Susan Brown, DVM, Abscesses in Rabbits; http://www.veterinarypartner.com/Content.plx?P=A&A=503&S=5&SourceID=43
